10. Kronika opętania / The Possession

Jakim cudem pozwoliłam sobie tak zaniedbać bloga? Hm, normalnym cudem, jeśli takowe istnieją. Mimo wszystko, kolejny już raz, przepraszam. To się pewnie jeszcze powtórzy. Nie mam czasu, żeby pisać. Dobra, to kłamstwo. Mam czas, jednak aby cokolwiek napisać nie trzeba mieć tylko tego. Potrzeba również jakiegoś... dziwnego zapału, czy coś.
Dzisiaj to mam. Lekko skacowana, ale mam. Za ewentualne błędy z góry przepraszam.

Okey, mam zamiar wziąć się za film, który obiecałam już dawno, bo w ostatnim poście. Mianowicie - Kronika Opętania. Jeśli ktoś niezbyt kojarzy, już spieszę z wyjaśnieniami. To ten film, który zrobił na mnie największe wrażenie na Nocy Grozy i Horrorów w multikinie. Aha, ten. sam.
Zaczynając... Kroniki Opętania, jest to film z roku 2012, czyli z przeszłego. Ludzie drobiazgowi mogą go już uznać za stary. Uważam, że jest to jeden z lepszych horrorów, które wtedy wyszły. Wtedy, ach... 2013 Proszę bądź dla mnie dobry.

Diametralnie skrócona wersja opisu: "Młoda dziewczyna kupuje na ulicznym straganie antyczne pudełko, nie wiedząc że zawiera ono złośliwego pradawnego ducha kolekcjonującego życia. Ojciec dziewczyny oraz jego była żona jednoczą siły, aby przerwać klątwę, która opętała ich córkę." (filmweb)

Od czego mogę zacząć? A od tego, że moje podejście do tego filmu może być mylne. Zawsze lepsze wrażenie zrobi na nas coś, co oglądaliśmy w ciemnym kinie, z mnóstwem obcych ludzi wokół, którzy komentują, śmieją się, nie wiedzą, co się zaraz stanie (Oprócz skurwiałej debilki, którą jak spotkam na mieście, to przysięgam, że coś jej zrobię. Błagam! Debilka przyszła na film, usiadła wesoło na miejscu za mną, po czym mówiła o wszystkim, co miało się zaraz wydarzyć. Na chuja tam przyszłaś?!... Czemu nie wpadłam na to, żeby zrobić ludziom Krzyk na żywo...Ugh.). Ogólnie, jest atmosfera inna niż w domu, który znasz, z ludźmi, których znasz.

Zaczynając od plusów; obsada. Jeśli ktoś oglądał już KO i przy okazji zna taki serial, jak Supernatural, to powinien się od razu domyślić, o co mi chodzi. Jeffrey Dean Morgan. Nie wiem, co ten facet ma w sobie, ale jest uroczy. Serio. Nawet jeśli jego córka świruje. Ponadto, grał jeszcze w P.S. Kocham Cię, gdzie też aż prosi się o to, żeby... uhm. Ma bardzo przyjemną twarz, przynajmniej dla mnie.


Kolejną niespodzianką może być sam dybuk. Dla niedoinformowanych; Dybuk - w mistycyzmie i folklorze żydowskim zjawisko zawładnięcia ciałem żywego człowieka przez ducha zmarłej osoby. Dybukiem nazywa się też samego ducha, duszę zmarłego, która nie może zaznać spoczynku (czy też, wśród zwolenników kabały, reinkarnacji) z powodu popełnionych grzechów, i szuka osoby żyjącej, aby wtargnąć w jej ciało. Wedle niektórych mistyków podatnymi na opanowanie przez dybuka miały być osoby grzeszne, zaś duchy przejawiać miały szczególną aktywność w noc święta Jom Kippur (Dzień Pojednania, Sądny Dzień). (Wiki)
Z tego opisu wynika, że opętana córka Jeffrey'a, była grzesznicą w co akurat szczerze wątpię. Była małą, słodką dziewczynką, którą tato bardzo kochał. Do tego, interesowała się losem zwierząt, nie jadła mięsa, etc. Zgrzeszyć, to ona mogła chyba w poprzednim życiu, serio.
Ale wracając... kim jest owy dybuk? Znaczy, ten w filmie? Z tego, co zrozumiałam, jest to polski żyd. Aha. Duch w amerykańsko-kanadyjskim filmie mówi po polsku! Wiecie, jaką ciszę wywołało to na sali? Nikt się nie spodziewał, że usłyszy coś takiego (chyba tylko ta debilka z tyłu. umrzyj). Inna sprawa, że kochany Icek nie używał poprawnej polszczyzny. Zamiast 'wziąć' mówił 'wziąść'. To tak samo, jakby się mówiło 'braść', hallo. Wydaje mi się, że jeśli owy dybuk już używa języka polskiego, to powinien go używać w sposób odpowiedni, a nie taki, że odbiorcy aż się ciśnie na usta uwaga w stylu 'mówi się wziąć'. Tak, jestem jedną z tych osób, które poprawiają inne i wkurwiają je tym. Nikt nie jest nieomylny, jednak to mnie akurat drażni.

Minusy filmu? Aktorka grająca siostrę  Madison Davenport. Przez cały film zastanawiałam się, skąd znam to dziecko. Szczerze mówiąc, to dalej nie wiem. Wydaje mi się, że po prostu ma twarz podobną do innej aktorki, tej która zagrała w Sierocie - Isabelle Fuhrman. Możliwe jednak, ze to tylko moja chora wyobraźnia upodobniła je do siebie.
Cóż, będę już kończyć. Mam nadzieję, że nikogo nie zanudziłam i nie zniechęciłam do oglądnięcia Kronik Opętania. Film wydaje mi się być warty poświęcenia czasu. Mamy w nim fajnego aktora, robale, ducha, nawiedzoną przez dybuka dziewczynkę, jej siostrę ze schizą na punkcie swoich zębów. Nie zabrakło też nadopiekuńczej matki. No i żyda! Chyba zabrzmiało to troszkę antysemicko...

Wszystkiego najlepszego w nowym roku!
Pozdrawiam, Selavie.